Το έργο
Ο μονόλογος αυτός της Κας Σμιθ, προέρχεται από την εναρκτήρια σκηνή του έργου και δίνει τον τόνο για ό,τι θα ακολουθήσει. Μια από τις κύριες ιδέες στον μονόλογο και το έργο είναι ότι οι άνθρωποι δεν συζητούν τίποτα σημαντικό.
Η κ. Σμιθ φλυαρεί διαρκώς, συχνά χωρίς νόημα. Οι πράξεις και οι αντιδράσεις της συχνά δεν έχουν σχέση με αυτό που πραγματικά λέει. Μια άλλη κύρια ιδέα στο μονόλογο είναι ότι ο κύρος Σμιθ σε αυτή τη διάρκεια, αντιδρά ελάχιστα. Είναι φανερό οτι δεν προσέχει τα λεγόμενα της συζύγου του. Αντίθετα είναι σαν το μυαλό του να είναι στον «αυτόματο πιλότο» σε ό,τι αφορά τη σύζυγο του. Οι αντιδράσεις του δεν έχουν σχέση με το διάλογο. Φυσικά ούτε εκείνη τον προσέχει καθόλου και έτσι δεν αντιδρά στην έλλειψη ενδιαφέροντος απ’ τη μεριά του.
H «Φαλακρή Τραγουδίστρια» του Ιονέσκο είναι σημείο αναφοράς στην εξέλιξη του μοντέρνου θεάτρου. Παρουσιάζει μια άγρια παρωδία των Αγγλικών προαστίων με χαρακτήρες μαριονέτες, που παπαγαλίζουν αφελή κλισέ και κοινοτυπίες. Ο τεμαχισμένος παραλογισμός του Ιονέσκο που έμοιαζε τόσο ριζοσπαστικός και καινοτόμος το 1950, μας φαίνεται σήμερα σαν να συγγενεύει με τους Μόντυ Πάιθονς.
Η κ. Σμιθ δεν είναι πραγματικός χαρακτήρας, αλλά μια καρικατούρα, ένα ζωντανό στερεότυπο. Ο λόγος της για τα καθημερινά είναι άνω κάτω, ώσπου μεταμορφώνεται σ’ ένα είδος τρέλας. Στο κομμάτι αυτό το γέλιο δεν μπορεί να εκβιαστεί. Έρχεται από μόνο του, αβίαστο, καθώς η κ. Σμιθ απαριθμεί κοινότυπες παρατηρήσεις, που πρέπει να διαβαστούν σαν μια λίστα για ψώνια.
Ο μονόλογος έχει σχέση με την τροφή. Η κ. Σμιθ ταίζει με το κουτάλι τον κ. Σμιθ -και το κοινό- μια πλούσια δίαιτα από ανόητες φλυαρίες. Παρόλα αυτά στην πορεία του μονολόγου συμβαίνει κάτι παράξενο. Η καθημερινότητα μεταλλάσσεται σε κάτι εξωτικό με την εμφάνιση του Ποπέσκο Ρόζενφελντ, του Τσέχου μπακάλη και γιαουρτά. Έχουμε μεταφερθεί από το τυπικό Εγγλέζικο προάστιο σε ένα Ανατολικοευρωπαϊκό βασίλειο, όπου υπάρχουν «σχολεία για γιαουρτάδες»!
Η ηθοποιός που θα παίξει αυτό τον μονόλογο πρέπει να έχει ύπουλο - υπόγειο χιούμορ. Η κ. Σμιθ είναι ανέκφραστη αλλά και ζωηρή στην αστειότητα ενός γιατρού που θα εγχειρήσει τον εαυτό του μόνο και μόνο για να δει πως θα νιώσει. Μ’ αυτόν τον μονόλογο εφευρίσκεις για το κοινό παράξενες σουρεαλιστικές εικόνες που έχουν ελευθερωθεί από το καθιερωμένο τους νόημα.
.
Ερωτήσεις για την κατανόηση του ρόλου
- Αφού μια από τις ιδέες του συγγραφέα είναι ότι οι άνθρωποι δεν δίνουν και πολλή σημασία στους άλλους, πώς θα δείξεις ότι η κ. Σμιθ μιλάει στον άνδρα της και δεν τον προσέχει;
- Η κ. Σμιθ περιγράφεται απ’τον Ιονέσκο ως τυπική αγγλίδα. Πώς θα το δείξεις αυτό στο κοινό;
- Μια και οι πράξεις της κ. Σμιθ δεν έχουν σχέση με ό,τι λέει, τι θα τη βάλεις να κάνει εδώ;
- Ποιος τόνος φωνής θα ήταν κατάλληλος γι’αυτή τη σκηνή; Γιατί;
- Πώς φαντάζεσαι την εξωτερική εμφάνιση της κ. Σμιθ; Πώς θα άλλαζες τη δική σου εμφάνιση για να ταιριάξεις στο χαρακτήρα;
- Γιατί η κ. Σμιθ φλυαρεί για το δείπνο και το φαγητό; Τι νοιώθει όταν το κάνει αυτό; Πώς θα μεταδώσεις αυτά τα συναισθήματα στο κοινό;
- Γιατί η κ. Σμιθ αλάζει θέμα τόσο γρήγορα; Το κάνουν οι άνθρωπο αυτό στη ζωή;
- Μερικά από αυτά που λέει η κ. Σμιθ είναι φανερά ανοησίες. Βρες τουλάχιστον πέντε τέτοια παραδείγματα. Ποιος τόνος φωνής ή συναίσθημα θα’ναι κατάλληλο για καθένα από αυτά;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Θα χαρούμε να μάθουμε τη γνώμη σας.